De franchiseovereenkomst en de precontractuele informatieplicht
Franchising is een populaire manier om de formule van een bedrijf te ontwikkelen, maar een manier die in het Franse recht is onderworpen aan strenge regels.
Voordat een franchiseovereenkomst wordt gesloten, moet een franchisegever aan bepaalde bijzondere wettelijke vereisten voldoen. In het bijzonder moet worden voldaan aan de zogeheten precontractuele informatieplicht.
De franchisegever heeft een bijzondere informatieplicht, die verder gaat dan de algemene regel volgens welke elke partij haar wederpartij in kennis moet stellen van informatie die van belang kan zijn voor het verkrijgen van diens instemming.
Artikel R.330-1 van de code de commerce, dat in het bijzonder betrekking heeft op franchiseovereenkomsten, geeft een lijst van informatie die in alle gevallen door een franchisegever aan een franchisenemer moet worden verstrekt.
Dit betreft informatie over de identiteit van de franchisegever, de ontwikkeling van zijn franchisenetwerk, een overzicht van de andere franchisenemers (met vermelding van hun wijze van exploitatie), alsmede de andere voorwaarden van de voorgestelde overeenkomst, met name de duur ervan en de mogelijkheden tot verlenging en beëindiging.
Deze informatie moet ten minste 20 dagen vóór de ondertekening van het definitieve contract aan de franchisenemer ter beschikking worden gesteld.
Op het niet nakomen van deze verplichtingen staan zowel civielrechtelijke als strafrechtelijke sancties. Een franchisegever die zijn verplichtingen niet nakomt, riskeert een strafrechtelijke boete van maximaal € 1.500.
Bovendien kan een franchiseovereenkomst die is gesloten zonder dat de franchisegever aan zijn precontractuele informatieplicht heeft voldaan, op verzoek van de franchisenemer worden vernietigd wanneer deze aantoont dat hij deze overeenkomst onder een wilsgebrek is aangegaan.
Een schending van de precontractuele informatieplicht kan dus ernstige gevolgen hebben voor de franchisegever.
Een vraag die voor velen in de franchisesector van belang is, is of de franchisegever ook een omzetprognose moet verstrekken.
Het standpunt van de Franse rechters is dat de omzetprognose geen deel uitmaakt van de precontractuele informatie die door de franchisegever moet worden verstrekt.
Wanneer de franchisegever echter toch besluit een dergelijke prognose te verstrekken – bijvoorbeeld om de potentiële franchisenemer ervan te overtuigen dat het een economisch verstandige keuze is om de franchiseovereenkomst aan te gaan – moet de franchisegever ervoor zorgen dat de prognose realistisch is.
In sommige gevallen hebben Franse rechters geoordeeld dat de franchiseovereenkomst kon worden vernietigd omdat de franchisegever een omzetprognose had verstrekt die te sterk afweek van de omzet die de franchisenemer daadwerkelijk had behaald.
De Franse precontractuele informatieplicht speelt ook een rol in internationale franchiseovereenkomsten. In de Franse rechtspraak is namelijk geoordeeld dat de verplichting tot precontractuele informatie een internationale voorrangsregel is, die altijd moet worden toegepast wanneer de franchisenemer op Frans grondgebied is gevestigd.
Daarom kan een Nederlandse franchisegever die een franchiseovereenkomst met een Franse franchisegever wil sluiten, verplicht zijn de door de code de commerce voorgeschreven precontractuele informatie te verstrekken, ook al valt de overeenkomst onder het Nederlandse recht.
Voor meer informatie over het Franse franchiserecht in vergelijking met het Nederlandse recht kan ik u op verzoek een PDF-versie van een artikel dat ik hierover geschreven heb, toesturen. Dat artikel is in november 2022 in het Nederlandse vakblad voor de franchisepraktijk “Franchise en Recht” gepubliceerd.